Ο Κωστής Νταντάμης είναι φωτογράφος-φωτορεπόρτερ που καλύπτει πολιτικά και κοινωνικά θέματα σε Ελλάδα, Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια.
Η δουλειά του έχει δημοσιευτεί και ο ίδιος διατηρεί συνεργασίες με διάφορα διεθνή έντυπα και διαδικτυακά μέσα-περιοδικά. Κάποια από αυτά είναι η πολωνική έκδοση του Newsweek, φεμινιστικά περιοδικά όπως το βελγικό «Axelle» και το γαλλικό «Femmes en Resistance» και ένα από τα μεγαλύτερα βελγικά περιοδικά, το «De Standaard», καθώς και οι εφημερίδες Liberation, Het Nieuwsblad και Les Echos.
Ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του είναι η κάλυψη διαδηλώσεων για διάφορα διεθνή πρακτορεία, με κυριότερη συνεργασία του το Sputnik/RIA Novosti, ως stringer-ανταποκριτής του για την Ελλάδα. Παλαιότερα έχει δουλέψει και για το Γαλλικό Πρακτορείο Agence France Presse. Επίσης, έχει καλύψει θέματα ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος τα οποία έχουν εμφανιστεί στο Ανθρωπιστικό Πρακτορείο «IRIN». Για το διαδικτυακό μέσο «The New Arab» έχει κάνει θέματα που αφορούν τον αραβικό κόσμο.
Έχει εργαστεί ως συν-επιμελιτής και έχει πάρει και μέρος στη δημιουργία του φωτογραφικού λευκώματος «No Direction Home» που εξέδωσε το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ. Ένα βιβλίο-μαρτυρία, στο οποίο αποτυπώνεται η δουλειά επαγγελματιών Ελλήνων φωτογράφων και φωτορεπόρτερ από την κάλυψη της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης. Από τις εμπόλεμες ζώνες της Λιβύης και της Συρίας, στο πέρασμά των μεταναστών στην Ευρώπη, το ταξίδι τους στα Βαλκάνια μέχρι και τον τελικό τους προορισμό.
Πάντοτε προσπαθεί να βρίσκει τρόπους να επισκέπτεται χώρες και τοποθεσίες, για να γνωρίσει διαφορετικούς ανθρώπους και κουλτούρες και να καταγράψει τα όποια κοινωνικά θέματα και ανισότητες που συναντάει.
Η φωτογραφία γι’ αυτόν δεν είναι μόνο μια καλλιτεχνική έκφραση, αλλά είναι και τρόπος να επικοινωνήσει την άποψή του για την κοινωνία με όλη της τη διαφορετικότητα και σε όλες της τις εκφάνσεις.
Στο μεταίχμιο
Αλβανία. Μια χώρα, που με το άνοιγμα των συνόρων της στις αρχές της δεκαετίας του 1990, άφησε πίσω της ένα ιδιότυπο κομμουνιστικό μοντέλο ψάχνοντας να βρει την ευρωπαϊκή της ταυτότητα. Όσο έντονες, όμως, κι αν είναι οι μεταρρυθμίσεις που άρχισαν να πραγματοποιούνται κατά την περίοδο της «δημοκρατικής ομαλότητας», υπάρχει ακόμη ένας «αλλοτινός» χαρακτήρας, που σε λίγα χρόνια με βεβαιότητα θα εκλείψει.
Οι αλλαγές που συμβαίνουν σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, είναι πρωτόγνωρες για τους κατοίκους της χώρας. Στην πρωτεύουσα, τα Τίρανα, ανάμεσα στις καινούριες λεωφόρους και τα μοντέρνας αρχιτεκτονικής κτίρια που ορθώνονται κατά δεκάδες τα τελευταία χρόνια, ζουν και δουλεύουν ακόμη κτηνοτρόφοι, δημιουργώντας ένα αστικό τοπίο που παρά τη φαινομενική αντίθεση, φαντάζει αρμονικό και με όρους ιστορικής συνέχειας.
Αφετηρία του μακροχρόνιου αυτού έργου, είναι η επιθυμία μου να καταγράψω τη διπλανή αυτή χώρα, τη γενέτειρα φίλων και γνωστών. Μια χώρα, που παρά τα τόσα στοιχεία που μας ενώνουν, η επίσημη ιστορία την έχει τοποθετήσει τόσο μακριά. Πιστεύω πως όσο πιο συχνά ταξιδεύω και γνωρίζω την Αλβανία και τους ανθρώπους της, τόσο περισσότερο αισθάνομαι μια βαθιά σύνδεση, που με κάνει να θέλω να συνεχίσω αυτή τη διαδρομή. Μαζί όμως με τον ισχυρό δεσμό, αυξάνονται και κάποιες ανησυχίες που με κάνουν να φοβάμαι αλλά κυρίως να ελπίζω πως οι κοσμογονικές αλλαγές που συντελούνται στη γειτονική μας χώρα δεν θα «γράψουν» στις καρδιές των ανθρώπων. Αυτών, που χωρίς δεύτερες σκέψεις και πάντα με το χαμόγελο μου άνοιξαν το σπίτι τους, που ακόμη και στα πιο απομονωμένα χωριά της ορεινής επαρχίας με έκαναν να αναπολήσω τις παιδικές μου μνήμες.
